Obłok

Miarą pewnych rzeczy jest pytanie, co się dzieje wewnątrz.

Jest to pewne docenienie tego wszystkiego, wszystkiego, co zachodzi wewnątrz.
Czujność względem siebie samego, to skarb pozostawiony na zboczu. Obłoki nieba, zakola gór, gdzieś kończące się w końcu gładkie drogi. Każdy milimetr ciała, każda cząstka z której wypływa człowiek to rozbłyski tysiąca świateł dających widok. W człowieku nic nie jest bylejakie, nieistotne. On jest, stoi bądź patrzy, myśli. Życie jest jak gdyby ukryte - pozostaje w ukryciu. Świat nie posiada nazw, nie jest gotowy. Nic nie jest gotowe.
Ciągle potrzebuje naszej ingerencji, naszego działania.