Jakże pociechą jest fakt, iż to myślenie o świecie, życiu - snucie na przeróżne tematy, jest równie moje, co ludzi których już na tym świecie nie ma i którzy są - że „wchodząc” czynie to idąc za kimś, że może niedaleko jest ktoś podobny . Dusza jest kojona myślą o takiej możliwości. Jest to możliwość i zarazem realność z pewnym zabarwieniem konieczności.