„Duch Święty udziela prawdziwej pokory”
  Rz 8,27

Człowiek pokorny to człowiek obdarzony Duchem Świętym, z siebie nie jesteśmy pokorni.
To, co z nas, nie jest jednocześnie krzywdą, gdybym bowiem mógł posiąść doskonałość; sprawiła, by jednocześnie, że stanę w bezruchu, zatrzymam się. Tak jestem kulejący wewnętrznie, mając przez to nadzieje, że stawać się będę atletą na 100 m, atletą życia.
Skądinąd przychodzi ta siła mięśni, siła umysłu.
Umysłowość, pojmowalność życia, dążeń i zmagania.