Sensus


Tajemnica sensu gwiazd, sensu, który jest spójny z czasem, to jednocześnie tajemnica całego świata i człowieka. Sens życia i bycia jest możliwy przez to, że jest czas. To kładzie inne światło na nazwijmy to, nasze ludzkie przemijanie, że nie jest ono jak z nazwy.

W moim umyśle właściwie jak gdyby mogła by powstać zgoda na śmierć z tego płynąca.

Możliwie każda chwila pozwala i zanurzona jest w tajemnicach, one skryte są już nie tyle w poświatach konstelacji gwiazd, lecz naszych ludzkich drogach. Mleczna droga na ziemi wskazuje nie tyle kres, lecz zmienność punktu widzenia z którego człowiek patrzy.
Zawieszeni jesteśmy w ogromie wszechświata nie mogąc się jak gdyby wydostać, nie mogąc podróżować w przestrzeni, lecz przedziwna odkrywczość jest możliwa.

Jeśli nasz umysł lgnie ku myślom, to jest w nich jak gdyby zapisany czas początku, bądź też pewna bliskość ku tym sprawom niepojętym, a jednak będącym perspektywą zrozumienia dzięki temu, że jest czas. Dzięki temu, że możliwe są przewroty myślowe.
Rzecz większa zapisana jest w nas niż w poznaniu całości kosmosu. Wszystko jest blisko siebie, gwiazdy nie są dalekie. Człowiek jest możliwie bliską gwiazdą, światłem. Blisko nam do takich świateł, bo są równie tajemnicą jak te gwiazdy nieba, których nie rozumiemy. Możemy zrozumie, być ku nieustannie pojmowaniu, to sprawia, że powietrze, którym nieustannie oddychamy jest gęstsze, ciągle inne.