Nie ma nic piękniejszego chwilami jak widok kobiety, która chcę wyglądać pięknie - istotnie jest, zatem chcę wyglądać piękniej. Ubrała suknie oplatającą jej biodra. Suknia zatrzymała się kilka centymetrów powyżej kolana. Gdy już, nie, że przesadnie - subtelnie, jedynie podkreśli kolory twarzy. To wszystko - ciąg ruchów, spojrzeń, czy tak, bądź nieco inaczej - "zupełnie nie tak". I gdy już cała będzie, że powietrze wokół niej się zmieni, stanie się gęstsze, czas zwolni, od tej chwili sekundy będą wolniejsze.
Nic prócz tego nie sprawia by myśli mogły być gdzie indziej. Żadne inne stworzenie nie jest wstanie wprowadzić w świat nasycenia takiego wdzięku, subtelności, uroku. Wielokrotnie nie zdając sobie sprawy z tego, że tak jest. I to by wyglądać właśnie tak, by pięknie wyglądać, by to piękno nagle stało się najbardziej na zewnątrz niej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz