Co bierze udział, jakie ludzkie przymioty podczas pisania- wyławiania z tej studni zwanej życiem; z wodospadu w którym wszystko kotłuje sie, wiruje i wywraca, to znów spokojnie cichnie? Dobrze jest myśleć już nie tyle o sobie samym, lecz o świecie. Świat przecież ma swój określony pęd ku czemuś. Ma go każdy indywidualny człowiek. Pęd ku czemuś, ku komuś. Umysł. W nim ukryte są tajemnice skryte przed nami. Dokonuje się niezbadany do końca proces dostrzegania tego, co się dzieje wokół nas. Nie wiem, do końca jak to się dzieje. A może wiem. Życie nie może być dopowiedziane, dopisane do końca, tak jak żaden z osobna człowiek. Przestaniemy rozumieć świat jeśli stracimy z horyzontu myśl, zdanie określające, że całość człowieka jest nieustannym procesem poznawania go przez tkwiącą w nim samym tajemnice.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz